Razem z moją przyjaciółką byłyśmy świadkami ciekawej sytuacji w kawiarni, specjalizującej się w serwowaniu naturalnych lodów, soków oraz koktajli owocowych.
Przy stoliku obok siedziała sobie mała rodzina – tata, mama oraz ich pięcioletni syn. Chłopiec zachowywał się niesamowicie energicznie – kręcił się, podskakiwał na krześle, podbiegał do okna, aby spojrzeć na przejeżdżające samochody.
Gdy kelnerka niosła już tacę z zamówionymi przez nich lodami i sokami, chłopiec postanowił po raz kolejny pobiec w kierunku okna. Rozpędzony chłopiec niechcąco popchnął kelnerkę, a ta, aby przytrzymać tacę, gwałtownie podniosła wolną rękę do góry, uderzając przypadkowo dziecko.
Oszołomiony chłopiec rozpłakał się, a młoda kelnerka również zdawała się być na skraju wytrzymałości. Oczywiście zdawała sobie sprawę, że jeśli pojawi się jakaś skarga od klientów, to jej szefowa nie będzie zachwycona. Dziewczyna zbliżyła się jeszcze bardziej do stolika i już chciała przeprosić za całą tę sytuację, jednak mama chłopca zaczęła mówić pierwsza:
– Synu, wiele razy Cię prosiłam, żebyś tutaj nie biegał. Widzisz, prawie straciliśmy lody i zdenerwowaliśmy Panią kelnerkę. Przeproś Panią i w końcu zjedz spokojnie lody.
Chłopiec jeszcze chwilę płakał, a równie oszołomiona kelnerka zamarła na miejscu, nie wiedząc, jak się zachować. Tata lekko popchnął w jej kierunku syna, a chłopiec cicho powiedział:
– Nie chciałem Pani popchnąć, przepraszam.…
Dziewczyna miała zaszklone oczy. Położyła lody i soki na stoliku rodziny i spojrzała wdzięcznie na tę niesamowitą trójkę:
– Smacznego! Dziękuję bardzo…
To idealny przykład, jak dobrze wychowywać dziecko.
