W naszej firmie pracuje kobieta, na którą mówią “niewolnica”. Na początku myślałam, że to jakieś żartobliwe przezwisko, jednak potem okazało się, że jej przydomek odnosi się do stylu jej życia, który w ogóle nie jest do pozazdroszczenia. Za każdym razem, gdy z innymi koleżankami z pracy spotykamy się, aby wspólnie się zrelaksować, wyjechać na weekend do spa czy w góry lub po prostu napić się wina i coś obejrzeć, ona zwykle wykręcała się pod różnymi pretekstami. Pewnego razu nawet mi powiedziała, że nie uczestniczy w naszych spotkaniach, bo nie chce drażnić męża.
Chcę jeszcze zaznaczyć, że jest ona kobietą bardzo wybuchową, porywczą, a nawet można powiedzieć, że nieco agresywną, dlatego zupełnie nie rozumiem, jak taki ktoś jest w stanie podporządkować się swojemu mężowi.
Zajęło mi trochę czasu zanim zrozumiałam, w czym tkwił sekret. Był to moment, kiedy w naszej firmie organizowano imprezę świąteczną, na którą byli zaproszeni wszyscy pracownicy wraz ze swoimi partnerami lub partnerkami. Miałam to „szczęście”, że siedziałam obok “niewolnicy” oraz jej męża. Fakt, jej mąż jest naprawdę przystojnym mężczyzną i ciężko było mi oderwać od niego oczy, naprawdę był zachwycający.
Udało mi się z nim przez chwilę porozmawiać. Wypowiada się powolnie i cicho, przez co słuchanie go jest związane z wytężoną uwagą. Ma też dużo do powiedzenia, więc człowiek wręcz jest zalewany potokiem słów. Mimo wszystko to inteligentna osoba i świetny rozmówca, a w dodatku jest na tyle świetnym manipulantem, że bez problemu namówił mnie na to, abym pomogła jego żonie w domowych, generalnych porządkach. Pomyślcie, że to był pierwszy i ostatni raz, kiedy go widziałam, a on już w kilka minut namówił mnie na zrobienie czegoś w jego domu! Toż to prawdziwy manipulatorski talent!
Wtedy zrozumiałam, co czuje moja koleżanka z pracy i że zapewne trudno jej jest przeciwstawić się mężowi w momencie, w którym powinna bronić swojego punktu widzenia. Szczerze mówiąc, gdybym sama miała takiego męża, to pewnie też zachowywałabym się jak niewolnica.
