Stałaem się bardzo zamożnym człowiekiem. Prawie dwadzieścia lat pracowałem w branży, jaką jest sprzedaż i wynajem nieruchomości w Warszawie, co dało w końcu efekt – mogłem założyć własną agencję nieruchomości. Następnie przez dwa lata zakładałem w każdej dzielnicy miasta oddziały, aby uskutecznić biznes i bardzo szybko mój roczny dochód wzrósł do dość okrągłej sumy. Oto szczęście, o którym tak bardzo marzyłem jeszcze wtedy, gdy żyłem z małą córeczką kątem u mojej ciotki w małym pokoju po tym, jak jego matka nas porzuciła.
Kiedy w końcu udało mi się kupić trzypokojowe mieszkanie do remontu na Czerniakowie w pieciopiętrowej kamienicy, byłem w siódmym niebie. Od razu przeniosłem do siebie swojego ojca, która mieszkał na wsi pod Przemyślem. Ledwo namówiłem go do tego, by opuścił naszą starą, rodzinną chatę i zamieszkała z nami w Warszawie. Potem razem własnymi rękami remontowaliśmy mieszkanie, wychowywaliśmy moją córeczkę, a ja wciąż nie spuszczałem z tonu i coraz więcej pracowałem, a co za tym idzie – zarabiałem coraz więcej pieniędzy.
Była ósma rano i ktoś tak uporczywie pukał do drzwi, jakby coś się stało. Ojciec pakował córeczkę do szkoły i też był zaniepokojony – prawie w tym samym czasie oboje podeszliśmy do drzwi wejściowych. Patrząc przez wizjer nikogo nie widziałem, ale i tak otworzyłem drzwi. Na schodach siedział chłopiec, który trzymał rudego kota na kolanach.
– Szedłem do szkoły, a kot siedział na wycieraczce i prosił o dom.
W tym samym czasie kot, a raczej – jak się potem okazało – kotka, zeskoczyła z jego kolan i powoli weszła do mojego mieszkania. Rozejrzała się po korytarzu, wybierając kierunek i weszła do mojej sypialni. Tam “otrzepała” się tak, jak robią to zwierzęta wychodzące z wody. Potem wskoczyła na łóżko, obróciła się kilka, szukając dla siebie jak najbardziej dogodnej pozycji i położyła się bezpośrednio na mojej poduszce.
– To nie nasz kot.
Słowa utkwiły mi w gardle, gdy wszyscy obserwowaliśmy bezczelne działania rudj kotki.
– Wasz, Wasz! Zna swoje miejsce.
Chłopiec ćwierkał szczęśliwy. Córka siedziała już blisko kotki i zachwycona go głaskała, a ona mrużyła oczy z przyjemności i mruczała tak głośno jak traktor.
– Tatusiu, tatusiu, niech będzie nasz! Już tak bardzo Cię kocha. Spójrz, jaki jest czuły.
Spojrzeliśmy z ojcem na siebie i poddaliśmy się. Od tego czasu Leona mieszkała z nami – okazała się bardzo inteligentnym i bardzo dobrze wychowanym zwierzęciem. Nigdy nie opuszczała mnie myśl, że Leona na pewno była już kiedyś udomowiona. Była protekcjonalna wobec córeczki, z szacunkiem podchodziła do ojca, ale moje słowo stanowiło tutaj prawo. Z tym, co musiałem zrobić, oprócz samego kota, było spanie na moim łóżku – nieważne, gdzie Leona zasypiał,a zawsze budziła się obok mnie.
Może to prawda, że przybysze przynoszą szczęście, ale wraz z pojawieniem się kota moje sprawy w biznesie naprawdę szły zdecydowanie łatwiej, a w domu było radośniej i panował mniejszy chaos.
Wtedy właśnie przenieśliśmy się do centrum miasta do przestronnego mieszkania z wysokimi sufitami i ogromnymi oknami, a ja otworzyłem moją agencję nieruchomości. Nawiasem mówiąc, Leona wybrała zarówno mieszkanie, jak i pomieszczenia dla każdego z domowników. Miała niesamowite wyczucie i szczęście, dlatego przyzwyczaiłem się już do tego, by jej ufać i brać pod uwagę jej “nos” w takich sprawach.
Pewnego wieczora ojciec nagle poinformował mnie, że za radą sąsiadki stworzył mój profil na pewnym portalu randkowym i od kilku miesięcy koresponduje w moim imieniu z pewną bardzo fajną kobietą. Ona również prowadzi swoją firmę i bardzo chce się ze mną spotkać.
– No co Ci szkodzi zrobić jej taką przyjemność, przy okazji się rozerwiesz. A może naprawdę okaże się fajna?
Uporczywie mnie namawiał i tak bardzo martwił się o moją randkę, że nie miałem innego wyjścia, jak tylko na nią pójść.
Kobieta była naprawdę fajnya a spędzanie z nią czasu było czymś cudownym i po jakimś czasie wyszło tak, że się w niej zakochałem. Miesiąc później przyprowadziłem ją do domu, aby przedstawić ją rodzinie. Zadzwoniła do drzwi i wtedy wszystko się zaczęło.
Leona rzuciła się do drzwi wejściowych jak najlepszy pies stróżujący, a różnica była tylko taka, że nie potrafiła szczekać. Robiła takie figury, byleby ta, która właśnie przyszła miała trudności z wejściem do środka. Razem z ojcem byliśmy zdezorientowani tą sytuacją, bo po raz pierwszy Leona tak zareagowała na gościa. Ledwo udało nam się ją zamknąć w pokoju. To się działo za każdym razem, gdy przychodziła moja ukochana.
Nic dziwnego, że mówią, że miłość oślepia i sprawia, że nie widzimy alarmujących sygnałów i ja nie jestem na pewno jedynym tego przykładem. Nawet dziwne zachowanie mojej kotki nie pozbawiła mnie chęci poślubienia ukochanej kobiety.
Wróciliśmy z podróży poślubnej i pierwszej nocy Leona stanowczo trzymała wartę nad moim łóżkiem. Wspólnymi wysiłkami zamknęliśmy ją w łazience. Ukochana miała podrapane ramiona i pewne byłoby gorzej, gdybyśmy na czas jej nie zamknęli w łazience.
– Trzeba coś z nią zrobić, ta kocica jest gorsza od wściekłego psa! Nie mogę wejść do mieszkania, bo ona natychmiast rzuca się na mnie! Oddajmy ją do schroniska!
Obiecałem, że coś wymyślę. Następnego wieczoru ojciec i córka ze łzami w oczach przywitali mnie, gdy wróciłem z pracy. Mieli dla mnie złą wiadomość – Leona zaginęła. Nikt nie zauważył, że nie ma jej w mieszkaniu – była, była i nagle zniknęła.
Szukaliśmy jej w każdy możliwy sposób, ale wszystko na nic – tak jak kotka przyszła znikąd, tak nagle gdzieś zniknęła.
Minęło pięć lat, które wydawały mi się bardzo szczęśliwe.
Żona był dla mnie czuła, uważnya zaprzyjaźniła się z moją córeczką i traktowała mojego tatę ze szczególnym szacunkiem. Uczyniłem ją swoją partnerką w biznesie.
Zaczęliśmy nawiązywać kontakty w temacie sprzedaży nieruchomości za granicą. Już oczyma wyobraźni widziałem nasz wielki triumf. Nagle żona wyjechał w nieoczekiwaną podróż służbową, a po tygodniu wysłała mi SMS-a, że między nami to już koniec. Czułem się wtedy tak, jakbym dostał obuchem po głowie.
Trzy dni później dowiedziałem się, że moja firma od dawna jest już całkowitą własnością mojej żony – wtedy zorientowałem się, że musiałem przypadkiem podpisać jakieś dokumenty. Ufałem jej i wierzyłem, dlatego często nie sprawdzałem tego, co mi podsuwała pod nos. Wszystkie nasze wspólne konta okazały się być już wyczyszczone.
Oczywiście zatrudniłem najlepszego prawnika, ale od razu powiedział mi, że raczej nie wygramy. Walczyłem w sądzie przez rok. Sprzedałem mieszkanie, domek letniskowy, samochód, przeniosłem się do małego mieszkania na Bródnie. Z powodu taty ograniczył3m swoje próby walki w sądzie i sam po jakimś czasie dostrzegłem, że to i tak nie ma sensu.
Tata ciężko zachorował gdy dowiedział się o moim bankructwie. Zdiagnozowano u niego niewydolność serca. Cały czas obwiniał się za to, że nas sobie przedstawił, a potem że nie dostrzegł w niej oszustki.
– Ale Leona miała rację, że kategorycznie nie chciała wpuszczać teh łajdaczki do domu. To my, idioci, zupełnie jej nie wyczuliśmy. Za to kotka była niezwykle mądra!
Tego wieczoru przypomniał mi o naszym innym życiu, jasnym, radosnym. Rano taty już nie było – odszedł w ciszy.
Wracałem z zakładu pogrzebowego. Z daleka zobaczyłem kota przed wejściem do bloku i nagle poczułem ukłucie w klatce piersiowej – miałem wrażenie, że znam skądś już to uczucie. Nawet kot przyspieszył i zaczął iść w moją stronę – nie może być! A jednak to była ona, nasza Leona! Wcale się nie zmieniła, wyglądała tak, jak przed pięcioma laty. Kotka wąchała wszystko dokładnie w mieszkaniu, wskoczył ana moją kanapę, przechyliła głowę na bok i spojrzał mi prosto w oczy.
„Powiedz mi wszystko, wysłucham Cię uważnie”.
I opowiadałem, chodziłem po pokoju i przeklinałem machając rękami, siadałem na krześle i płakałem a potem znów aż podskoczyłem, znowu krzyczałem szturchając palcem zdjęcie stojące na półce. Minęły tak dwie godziny, a kotka siedziała nieruchomo, ruszając tylko od czasu do czasu głową, kiedy ja się ruszałem.
W końcu się uspokoiłem i usiadłem obok kotki.
– Dlaczego mnie zostawiłaś? Bez Ciebie zrobiłem tyle głupot!
Leona oparła głowę na mojej dłoni i mruczała.
„Nic, zacznijmy wszystko od nowa, tata cieszyłby się z tego”.
