Byłem w sklepie budowlanym i wybierałem wkręty samogwintujące, ponieważ zamierzałem przymocować półki na książki do ściany. W pobliżu stał mężczyzna z dziewczynką w wieku około dziesięciu lat, najwyraźniej jego córką, bo ciągle nazywała go tatusiem. Podczas gdy on naradzał się z pracownikami, jaki basen wybrać i czy będzie łatwy w montażu, dziewczynka z zainteresowaniem przyglądała się narzędziom na regałach. Wszystko było dla niej nowe.
Zobaczyłem jak sięga na górne półki, szukając śrubokrętów. Trochę się martwiłem, że może chwycić coś ciężkiego i na siebie upuścić, więc dyskretnie jej pomogłem, podsłuchując jak mężczyzna narzekał na złożoność montażu i ilość wysiłku jaki będzie kosztowało go postawienie gotowego basenu na podwórku.
Gdy był zajęty, dziewczynka wzięła kask i przymierzyła go. Wyraźnie zadowolona z wyboru nakrycia głowy, zwróciła się do ojca i zaczęła go wołać, tupiąc lekko nogą, gdy ten ją zignorował. Przerywając rozmowę, ojciec spojrzał na dziewczynkę. Jego oczy rozszerzyły się z przerażenia, a usta otworzyły tak gwałtownie, że było słychać mlaśnięcie:
– Kasia, powinnaś była wziąć jeszcze młotek do ręki! Czy chcesz zostać górnikiem?! To nie jest zadanie dla kobiet!
Chciałem go zapytać, jakie zawody są odpowiednie dla kobiet i jak dziewczynka miałaby to ocenić, jeśli jej ojcu – nawiasem mówiąc, mężczyźnie – trudno było ruszyć palcem, żeby zbudować basen.
Nie mogłem nic powiedzieć – to nie była moja sprawa, ale szkoda mi było tej dziewczynki. Ze smutkiem ściągnęła kask i szybko schowała się za plecami taty ze spuszczoną głową. Moim zdaniem, ta uwaga ze strony jej ojca była całkowicie nieuzasadniona. Jeśli dziecku coś się podoba, proszę bardzo, przecież wszystkie zawody są tak samo potrzebne i ważne, a dziewczynki mogą wykonywać każdy z nich, nie tylko gotować i cerować męskie skarpetki.
