Paweł nie mógł zapomnieć o wnuczce swojej sąsiadki, której imię było bardzo dziwne. Tracił nadzieję, że kiedykolwiek ją odnajdzie, ale jak się okazało, życie jest nieprzewidywalne.

Paweł nie pamięta prawie nic o swojej pierwszej miłości. Pamięta tylko, że spotkał ją w wiosce, w której mieszkała jego babcia. Dziewczyna miała dziwne imię zaczynające się na „A” i bawili się razem każdego dnia podczas letnich wakacji na podwórku. Potem Paweł i jego rodzina wyjechali do miasta i chłopak nigdy więcej jej nie zobaczył. W każde wakacje prosił o wyjazd do wioski do babci, mając nadzieję, że znów ją spotka, ale los zdecydował inaczej. Przez cały ten czas tajemnicza dziewczyna zawsze była w myślach i sercu Pawła.

Nie nawiązywał relacji z innymi dziewczynami, opowiadał o niej babci, ale nawet ona nic nie pamiętała. A teraz, po tylu latach, Paweł poddał się i postanowił po prostu zapomnieć o tej dziewczynie, ponieważ życie toczyło się dalej…

W tym czasie Paweł ukończył uniwersytet i postanowił ponownie odwiedzić swoją babcię, aby przejść się po swoich rodzinnych stronach, gdzie spędził większość swojego dzieciństwa i najszczęśliwsze chwile swojego życia. Pewnego ranka usłyszał głośne, niezadowolone głosy z podwórka sąsiadów.

Spojrzał przez płot i zapytał, czy wszystko w porządku. Sąsiadka, starsza kobieta Mirka, powiedziała, że właśnie uczy swoją wnuczkę, jak prawidłowo wieszać pościel. Jej wnuczka to piękna, szczupła, blada dziewczyna, która, gdy zobaczyła Pawła, była zaskoczona. Chłopak nie rozumiał, dlaczego tak zareagowała, ale kiedy się przedstawiła, wszystko stało się jasne. Dziewczyna z podkrążonymi oczami spojrzała na Pawła i powiedziała:

– Cześć, pamiętasz mnie? Jestem Adelajda.

Oceń artykuł

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

Paweł nie mógł zapomnieć o wnuczce swojej sąsiadki, której imię było bardzo dziwne. Tracił nadzieję, że kiedykolwiek ją odnajdzie, ale jak się okazało, życie jest nieprzewidywalne.