– Cześć. Dzwonię, żeby ci powiedzieć, że kocham twojego męża.  

Nastał wieczór. Wróciłam z pracy, wzięłam długą, relaksującą kąpiel i zabrałam się za gotowanie obiadu. Było lato, w dzień panował upał, ale wieczorami unosiło się przyjemne, rześkie powietrze. Otworzyłam okna i zaciągnęłam się kilka razy. Włączyłam moją ulubioną muzykę. Miałam wyśmienity nastrój, ponieważ podpisałam dziś umowę z ważnym klientem.

Nagle zadzwonił telefon – nieznany numer. Nie chciałam odbierać, ale uznałam, że dzwonią z pracy.

– Halo! – powiedziałam, nie umiejąc ukryć zniecierpliwienia.

– Cześć. Dzwonię, żeby ci powiedzieć, że kocham twojego męża. – usłyszałam aksamitny, kobiecy głos.

– AAA… Super… Gratuluję… – mruknęłam twardo, ale oczami fantazji widziałam, jak mój mąż zdradza mnie z jakąś zdzirą.

– To wszystko? Taka jest twoja reakcja? Najwyraźniej mówił prawdę, że od dawna go nie kochasz.

– Najwyraźniej mówił prawdę… – szepnęłam, usiłując powstrzymać łzy.

– Piotrek powiedział, że mu grozisz, że popełnisz samobójstwo, jeśli odejdzie. Żałosna manipulacja!

I nagle to do mnie dotarło – mój mąż nie miał na imię Piotr! Poczułam ulgę, ale po chwili zdałam sobie sprawę, że ten smutek poczuje inna kobieta. Postanowiłam walczyć.

– Dziewczyno, co jest z tobą nie tak? Bardzo mi miło, że mamy podobny gust. Weź go sobie – będziesz go karmić, prać jego skarpety i wąchać przepocone koszulki. Pamiętaj, aby pilnować obcinania paznokci i mycia włosów. Będziecie tacy szczęśliwi! Przyjmij moje gratulacje!

– O czym ty mówisz?! Jakie skarpetki? Jakie paznokcie?

– O mężu. Piotrze, czy jak mu tam.

W odpowiedzi rozległ się dźwięk końca połączenia. Może uratowałam jakąś kobietę przed atakami niezrównoważonej dziewczyny.

Oceń artykuł

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!:

– Cześć. Dzwonię, żeby ci powiedzieć, że kocham twojego męża.